De geschiedenis van het appartementsgebouw Bloomingdale begon in 1932 toen ingenieur H.T. Zwiers opdracht kreeg een nieuw hoofdkantoor voor het Provinciaal Electriciteitsbedrijf Noord-Holland (PEN) te ontwerpen. Met gevoel voor esthetiek ontwierp de architect het gebouw zowel in- als extern in de trant van het ‘Nieuwe Bouwen’.
Die esthetiek is direct merkbaar bij de aanblik van de voorgevel die geheel symmetrisch is inclusief de vrijstaande gebouwen aan de linker- en rechterzijde van de voorgevel. Kenmerkend is verder de ruime maatvoering; de plafonds zijn hoog en de hoofdingang is imposant. Daarnaast vallen de prachtige bronzen kozijnen op. Het gebouw heeft een stoer karakter terwijl er toch voldoende ruimte is gecreëerd voor details.
Het gebouw is circa 93 meter breed en 53 meter diep en gebouwd rond twee binnenplaatsen waardoor een hoofdgebouw met drie vleugels is gerealiseerd. Voor de constructie koos de architect voor een betonskelet. Het hoofdgebouw bevatte publieksruimten en de vleugels waren bestemd voor de technische afdeling en de afdelingen boekhouding en correspondentie. Vanzelfsprekend was het gebouw voorzien van de laatste elektrische snufjes. Zo gingen deuren automatisch open door het passeren van een detectiestraal of via een contact onder een vloermat. Ook was er in het gebouw een keuken waar met behulp van elektrische apparatuur les werd gegeven.
Op 5 oktober 1935 werd het pand officieel geopend maar reeds vijf jaar later onderging het de eerste van een reeks kleine veranderingen en aanpassingen. Zo kwamen er dakkapellen om op de zolderverdieping meer kantoorruimte te realiseren en werd de entree voorzien van glas-in-lood ramen. Toen dat weer uit de mode raakte is het glas-in-lood verwijderd en opgeslagen en werd de entree in de oorspronkelijke staat hersteld.
Daarna bleef het PEN-gebouw ruim 64 jaar lang onaangetast, tot in de jaren ’80 het Provinciaal Bestuur na een reorganisatie werd gehuisvest in een nieuw centraal hoofdkantoor in Alkmaar.